sleepchild

یک دکترای روانشناسی کودکان گفت: کودکان حساس و باهوش بیشتر دچار کابوس و خواب‌های ترسناک می‌شوند.

یک دکترای روانشناسی کودکان گفت: کودکان حساس و باهوش بیشتر دچار کابوس و خواب‌های ترسناک می‌شوند.

دکتر محمد زارع نیستانک در گفت وگو با خبرنگار ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: اختلال در خواب کودک ممکن است به صورت کابوس تظاهر کند در این حالت کودک به علت دیدن خواب‌های ترسناک از خواب بیدار شده و معمولا قسمتی از خواب را که باعث هراس او شده به خاطر می‌آورد.

وی در ادامه افزود:‌ در برخی موارد مشاهده برنامه‌های ترسناک تلویزیون موجب این کابوس‌ها می‌شود، این اختلال در سنین 4 تا 6 سالگی شایع‌تر است.

این دکترای روانشناسی کودکان یادآور شد: کودکان حساس و باهوش بیشتر دچار کابوس و خواب‌های ترسناک می‌شوند، این موضوع بیانگر این است که تا چه اندازه عوامل نامساعد محیطی می تواند این کودکان را تحت تاثیر قرار دهد.

دکتر زارع نیستانک، ترس شبانه کودکان را یکی دیگر از اختلالات خواب در کودکان عنوان کرد و افزود: وحشت شبانه منحصر به زمان طفولیت بوده و در هنگام بلوغ از بین می رود، در این حالت کودک به طور ناگهانی از خواب عمیق به بیداری نسبی می رسد.

وی گفت: در اغلب موارد کودک در رختخواب خود می نشیند و ممکن است فریاد کشیده و تقاضای کمک کند. کودک مبتلا، عرق کرده و به اطرافیان و اشیاء پیرامون خود توجهی ندارد. این وضعیت اغلب بین 5 تا 10 دقیقه طول می کشد و بعد از پایان آن کودک مجددا به خواب رفته و صبح روز بعد چیزی به خاطر نمی آورد.

این دکترای روانشناسی کودکان گفت: وحشت شبانه در زمینه واکنش‌های هیجانی ناخودآگاه به محیط ناآرام خانواده ایجاد شده و اغلب در کودکان فعال، باهوش و مضطرب دیده می‌شود.

مهارت هایی مانند نام گذاری رنگ ها، نشان دادن محبت و پریدن روی یک پا را نقاط عطف رشد می نامند. نقاط عطف رشد، کارهایی هستند که اکثر کودکان تا یک سن خاص می توانند انجام دهند. کودکان در نحوه بازی، یادگیری، صحبت کردن، رفتار و حرکت (مانند خزیدن، راه رفتن یا پریدن) به نقاط عطفی می رسند.

همانطور که کودکان در اوایل کودکی رشد می کنند، دنیای آنها شروع به باز شدن خواهد کرد. آنها مستقل تر خواهند شد و شروع به تمرکز بیشتر روی بزرگسالان و کودکان خارج از خانواده خواهند کرد. آنها می خواهند بیشتر در مورد چیزهای اطراف خود کاوش کنند و بپرسند. تعامل آنها با خانواده و اطرافیانشان به شکل گیری شخصیت و طرز تفکر و حرکت آنها کمک می کند. در این مرحله، کودکان باید بتوانند سه چرخه سواری کنند، از قیچی ایمنی استفاده کنند، تفاوت بین دختران و پسران را متوجه شوند، به لباس پوشیدن و درآوردن خود کمک کنند، با کودکان دیگر بازی کنند، بخشی از یک داستان را به خاطر بیاورند و آهنگی بخوانند.

نکات مثبت والدین

موارد زیر برخی از کارهایی است که شما به عنوان والدین می توانید برای کمک به کودک پیش دبستانی خود در این دوران انجام دهید:

به خواندن برای فرزندتان ادامه دهید. عشق او به کتاب را با بردن او به کتابخانه یا کتابفروشی تقویت کنید.

اجازه دهید فرزندتان در کارهای ساده کمک کند.

کودک خود را تشویق کنید تا با کودکان دیگر بازی کند. این به او کمک می کند تا ارزش اشتراک گذاری و دوستی را بیاموزد.

هنگام تنبیه فرزندتان واضح و ثابت باشید. رفتاری که از او انتظار دارید را توضیح دهید و نشان دهید. هر زمان که به او نه گفتید، به جای آن کاری که باید انجام دهد را دنبال کنید.

با صحبت کردن با او در جملات کامل و استفاده از کلمات "بزرگ شده" به کودک خود کمک کنید تا مهارت های زبانی خوبی داشته باشد. به او کمک کنید تا از کلمات و عبارات صحیح استفاده کند.

به فرزندتان کمک کنید تا در صورت ناراحتی، مراحل را طی کند تا مشکلات را حل کند.

به کودک خود تعداد محدودی انتخاب ساده بدهید (مثلاً تصمیم بگیرید که چه بپوشد، چه زمانی بازی کند و چه چیزی برای میان وعده بخورد).

اول ایمنی کودک

همانطور که فرزند شما مستقل تر می شود و زمان بیشتری را در دنیای بیرون می گذراند، مهم است که شما و فرزندتان از راه های ایمن ماندن آگاه باشید. در اینجا چند نکته برای محافظت از کودک شما وجود دارد:

به فرزندتان بگویید که چرا دوری از ترافیک مهم است. به او بگویید در خیابان بازی نکند و دنبال توپ های سرگردان ندوید.

وقتی به فرزندتان اجازه می‌دهید سه چرخه‌اش را سوار شود، محتاط باشید. او را در پیاده رو و دور از خیابان نگه دارید و همیشه از او کلاه ایمنی بخواهید.

تجهیزات زمین بازی در فضای باز را بررسی کنید. مطمئن شوید که قطعات شل یا لبه های تیز وجود ندارد.

همیشه مراقب کودک خود باشید، به خصوص زمانی که در بیرون از خانه بازی می کند.

در آب ایمن باشید به کودک خود شنا کردن را بیاموزید، اما وقتی او در آب یا اطراف آن قرار دارد، همیشه مراقب او باشید (این شامل استخرهای بچه نیز می شود).

به فرزند خود بیاموزید که چگونه در کنار غریبه ها ایمن باشد.

کودک خود را تا زمانی که به حداکثر قد یا وزن مجاز توسط سازنده صندلی ماشین برسد، روی صندلی ماشین رو به جلو با بند نگه دارید. هنگامی که کودک شما با تسمه از صندلی ماشین رو به جلو بزرگتر شد، زمان آن فرا می رسد که با صندلی کمکی حرکت کند، اما همچنان در صندلی عقب خودرو باشد

بدن های سالم

هر زمان که ممکن است با کودک خود غذا بخورید. اجازه دهید فرزندتان شما را در حال لذت بردن از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل در وعده های غذایی و میان وعده ها ببیند. کودک سه تا چهار ساله شما باید فقط مقدار محدودی غذا و نوشیدنی که حاوی قندهای اضافه شده، چربی جامد یا نمک است بخورد و بنوشد.

تلویزیون را از اتاق خواب فرزندتان دور نگه دارید. برای فرزندتان محدودیت‌هایی را برای برنامه‌های باکیفیت، در خانه، مدرسه یا بعد از مدرسه، حداکثر ۱ ساعت در روز تعیین کنید و یک طرح استفاده از رسانه برای خانواده خود ایجاد کنید. نماد خارجی

وسایل بازی مناسب سن کودکتان مانند توپ و چوب های پلاستیکی را در اختیار او قرار دهید، اما اجازه دهید کودک پیش دبستانی انتخاب کند که چه چیزی را بازی کند. این باعث می شود که حرکت و فعال بودن برای کودک پیش دبستانی شما سرگرم کننده باشد.

مطمئن شوید که کودک شما مقدار توصیه شده را در هر شب می خوابد: برای کودکان پیش دبستانی 3 تا 5 سال، 10 تا 13 ساعت در هر 24 ساعت (شامل چرت زدن)

منبع: اینجا است.